Sloter Ferrari 312 PB Racing en Lola T280


Afgelopen week waren de racing kitjes even uitverkocht en dus ben ik met mijn Lola aan de gang gegaan om zaterdag toch iets knaps te hebben.
De standaard motor had niet genoeg trek- en remkracht naar mijn zin, dus moest die wijken voor een NSR Shark. Verder hadden twee wielen gescheurde naven, die werden vervangen door MB Slot exemplaren, vóór 15,8 x 8 en achter 16,8 x 10. Een setje Slot.it tandwielen en lagers om het feest af te maken en daar stond dan iets dat in de buurt kwam van een Racing uitvoering.

De standaard achterbanden zijn heel goed, die mochten blijven, en de voorbanden heb ik vervangen door Slot.it Zero Grips in de maat 17 x 10. Om het af te maken plakte ik vijf gram lood voorin om de neiging tot wheelies een beetje te onderdrukken, want de voorkant van de Sloters is erg licht. Om het lood daar kwijt te kunnen moest ik de voorste magneethouder wegdremelen. Hoewel Sloters zonder magneet geleverd worden en ook bedoeld zijn om magneetloos te rijden is de fabrikant toch zo aardig geweest om twee houdertjes voor ronde magneten in te bouwen voor mensen die niet zonder willen.

Bij het testen op de MTRC baan lag de auto redelijk goed op de baan, hij had alleen nog een beetje de neiging om om te rollen wanneer het te hard ging. De Shark zorgde voor voldoende remkracht dus daar had ik geen klachten meer over. Geruisloos deed hij zijn rondjes, een leuk klein gifkikkertje.
Om het rollen tegen te gaan had ik zaterdag links en rechts plakjes lood van elk drie gram op het chassis geplakt. Nu gedroeg hij zich voorbeeldig en ging hij mooi gecontroleerd licht driftend door de carousel bij Schoonderbeek. Het Zwitserse kaasje is nu een leuk flitsertje geworden dat zijn mannetje kan staan in een veld van klassiekers.


De Ferrari Racing kitjes waren er zaterdag ook weer. Sloter heeft deze modellen uitgerust met een lexan interieur en alle draaiende delen komen van MB Slot. Het chassis is rijklaar, je moet alleen de bovenbouw zelf nog spuiten en in elkaar zetten. Het monteren is een fluitje van een cent, als je hem wit laat kun je hem binnen twintig minuten op de baan zetten. Wel even de slepers vervangen want die zijn heel stug en drukken de neus uit het slot.


Ik heb met het losse chassis een paar proefrondjes gedraaid en het ziet er naar uit dat de Shark zijn langste tijd gehad heeft als mijn favoriete korte motor. De MB Slot Krahs motor is soepeler, sneller en heeft nóg meer rem. De rest van de draaiende onderdelen zijn van de gebruikelijke MB Slot kwaliteit. Keurig afgewerkte wielen en lekker stil lopende tandwielen. Om de wielen op de maximale spoorbreedte die onder de carrosserie past te zetten heb ik links en rechts busjes gebruikt.


Zonder carrosserie valt er weinig zinnigs te zeggen over de banden, ze hadden nu voldoende grip maar als er nog een kap aan gaat trekken in de bochten kan dat wel eens anders worden. Voorlopig laat ik ze er onder zitten, als het met een komplete bovenbouw er op toch gaan tegenvallen ligt er nog een setje lekkere kleverige NSR Ultragrips klaar. De originele banden die onder standaard Sloters zitten voelen aan als NSRs en zien er ook ongeveer zo uit, ik heb alleen geen idee wie die banden voor ze maakt.
Uit voorzorg heb ik hem alvast de zelfde loodbehandeling gegeven als de Lola. Het is een heel licht autootje, met 11 gram lood er in komt hij op 75 gram. Dat is vijf gram minder dan de Lola, het verschil zal voornamelijk in het lexan interieur liggen. Daar moet de motor geen moeite mee hebben.


Dit is de eerste auto die ik zelf gespoten heb. Ik vond het een beetje saai om hem in één kleur te gaan doen, maar het moest ook weer geen papegaai worden want raceauto's hadden in die tijd nog niet zulke drukke kleurenschema's. Een rol afplakband bracht de oplossing: één strip over het midden van de auto zodat er een witte racestreep zou ontstaan en voor de rest ging er Tamiya TS-8 Italian Red overheen. Na drie lagen verf het plakband er af getrokken en het beestje had een kleurtje. Het rood was niet echt strak, hij had een licht sinaasappelhuidje gekregen. Omdat het wit natuurlijk wel mooi glad was heb ik toen over de hele auto nog twee lagen blanke lak gespoten om een mooi egaal sinaasappeleffekt te krijgen. Op de afscheiding tussen rood en wit was de verf hier en daar licht doorgelopen. Om dat te maskeren heb ik daar een striping overheen geplakt. Ook nog niet perfect maar het ziet er nu zeker van een afstand helemaal niet slecht uit. Geen concourswinnaar, gewoon een leuk functioneel uiterlijk. De vlekkerigheid in het rood op de foto's ligt overigens aan de JPEG compressie en niet aan mijn gebrekkige spuitkunsten.